صورت

خواه،ناخواه چشم بیند طوایف گوناگون را،زمین بومی ست که حق به رنگها نهاد و ماییم از رنگی.

ما بیننده نیستیم به صرف ما به تعاملیم.با هوا،با کبوتر،با اوراق.

هریک از آن ها صورتی دارد و رنگی اما این که خود را به کل جدا دانیم و ان هم بر کبر راه ناراستی است،ما جدا هستیم،همانطور که اوراق از،همانطور که کبوتر از و همانطور که هوا از ما.

هرخط ماهیت خویش دارد نه همه که به انسان باشد در یک رنگ اند اما از نور و سایه و حس و خط و امثال ست و هر خط اثر نور را به واحدی رنگ گذارد،که مثال بدکاران و نیکوکاران(در واحد) که بدی گیرند به طبیعت یا نیکی دهندگان.

و هر خط مجموعه از نقطه هاست که تشکل دهد صورت خط را. این نقطه هل سیاراتی دارند از زمان و خاطره و دل که هر یک به وحدت اثر گذارد تا نقطه و خط و رنگ گیرد و نقش شکل دهد.

جهان ذره ایی از توست و تو آن ذره ی جهانی_

                                                               4_10_96