به حمید.

-

    دیوانه از تمام ِ هجوم ِ تاریخ

    حافظه ی پروانه یی ست

      دور ِ خورشید های آبی

     که چشم های تو اند

      و پروانه های دیوانه نعره می کشند

          و پوسته ی سلول ِ خورشید ها

           می لرزد و ُ نور

می افتدد

-

        شکوه ِ نور از یک قطره می افتدد 

       وُ متلاشی می شود 

       تمام ِ تَن ِ نور

   تمام این دایره های سرخ - آبی - سپید

    که در هفت رنگ و ُ هزاران غبار ِ دیوانه 

         تبار ِ شعر پذیرفتند 

   متلاشی می شوند تا 

کلمه ی اول بیاید

          تا بچرخد ُ از تن بریزی 

          از تمام ِ امتداد هندسه 

         در رَگ ِ جاری 

            آبی بی جهت 

        قدر ِ دیوانگی‌یی در 

         حافظه ی توست

         که در آیینه می افتدد و ُ از خاب ها رجعت می کنی

-

              این ها

همه ی این شکستن ها یک خاب است

        همه ی این آغوش ها

      فراموشی ها و زمان

            یک خاب ِ کوتاه است

 یک لحظه از مخیله ی یک پرواز

        یک پروانه 

       وَ خفگی ِ در خورشید های آبی

      کاملن آبی ِ آبی ِ آبی ْ

-

-

برای حمید و مرغ مینا‌ش. 

زیباهای شکل ِ پرواز.