راستین ساز

راستین نام من است. 

از میانه های این رو از بودن ام با من نشسته،شکل گرفته و قوام یافته،تا همین خامی نوزده،بیست سالگی و در حافظه ایی از من ریشه کرده که مرا نهالی از جنگل ِ خود کاشته و حال من گمِ خود ام،در سایه ی نهال نشسته و به سطح درخت ها نگاه می برم.

(راستین)هم حالا یکی از این درخت ها شده که به آن نگاه می کنم،روزنی برای زیستنی در این هوا از ریه های خودم،راهی مستقل که خود آن را ساخته ام و از ابتدای آن که با آیینه ها و آفتابگردان شروع شده و راه های بعدی،که در آن قدم می گیریم،در صورت های دیگر.

(راستین) درگاهیست برای هنر مستقل،نه فقط از من،از برای هنر و حضور هنرمند در چرخه ی اقتصادی جامعه-با تعامل بیشتر-،و نه آنکه اثر تبدیل به کالا شود،اثر تبدیل به رگه یی شود برای جریانی بیش تر در اجتماع و استقلال هنرمند،تا خود از خود برگیرد و به خود بخشد.

به همین دلیل از  هر کار که خود تکه یی از روایتی ست،تعدادی محدود و با نوشته یی که برداشت من از روایت است به دریافت کننده ی اثر داده می شود و در بخش اول از این ساخت ها،بخش پوشیدنی ها اتفاق می افتدد و به مرور زمان و به تقریب در هر دو هفته چیزهای بیشتر از بخش زینتی از سمت راستین ارائه می شود.

از سوی دیگر و بخشی که بیش از دیگر بخش ها برای من اهمیت دارد،ایجاد همکاری و تعامل میان هنرمندان جوان و بخش اقتصادیست، که راستین سعی بر آن دارد  تا پلی باشد،درگاهی برای ورود و انسجام بیشتر در بین فعالان این عرصه،در نتیجه با هنرجویان و هنرمندان دیگر هم پروژه های همکاری صورت خواهد گرفت و راستین هم مسیری خواهد بود برای جریانی که با هم خواهند رفت.

با نهایت اخترام و طلب و آرامش برای همه:

راستین خواجوی نوری.

پانزدهم شهریور ماه نود و نه.