گفت و گوی ضمایر ِ اول شخص ِ مفرد با آیینه. 

چه دیدن: در آغاز ِ راهی با مختصات ِ بی پایان، رو آوند های لحظه،شکل،گرفتنش می گیرد. هر شب، سه شکل از ذهن به انگشت هام احضار می شوند، انگشت هایی که راه ِ کلمه را رام ترند،حالا در این راه افتادند. یک ماهگی و ایجاد ِ نظمی ذهنی از برای حضور در جامعه، به صورت عینی. چرا دیدن : از آغاز وَ وقتی که به درون تَر نگاه می بَرَم،چالش ِ آغاز، از خود آغاز و ادامه ی راه،سخت تر می نمایَد، چرا که اینجا و اینجا، تو تنها عابر نیستی، راه نیستی، عبور هم. نوج...